An αεροζόλ μπορεί να οριστεί ως ένα σύστημα στερεών σωματιδίων ή υγρών σταγονιδίων που μπορούν να παραμείνουν διασκορπισμένα σε ένα αέριο, συνήθως αέρα. Τα φυσικά απαντώμενα αερολύματα, καθώς και αυτά που εκπέμπονται από κλινικές γεννήτριες αερολυμάτων, περιέχουν σχεδόν πάντα ένα ευρύ φάσμα μεγεθών σωματιδίων. Επειδή η αεροδυναμική συμπεριφορά ενός αερολυμένου σωματιδίου επηρεάζεται κρίσιμα από τη μάζα του, είναι σημαντικό να μπορούμε να περιγράψουμε με ακρίβεια την κατανομή μεγέθους των σωματιδίων που έχουν υποστεί αεροζόλ. Σε κλινικές μελέτες το μέση αεροδυναμική διάμετρος μάζας (MMAD) και το γεωμετρική τυπική απόκλιση (σg) χρησιμοποιούνται συχνά για τον χαρακτηρισμό των διαστάσεων ενός αερολύματος. Όταν η κατανομή μάζας των σωματιδίων σε ένα αεροζόλ κλασματοποιείται και η αθροιστική κατανομή σωματιδίων απεικονίζεται ως μια λογική κατανομή σε χαρτί πιθανότητας, συχνά προσεγγίζει μια ευθεία γραμμή. Ωστόσο, πρόσφατες μελέτες κλινικών αερολυμάτων έδειξαν ότι τα νεφελοποιημένα σωματίδια συχνά δεν είναι κανονικά κατανεμημένα.5 Το MMAD αντιπροσωπεύει το σημείο της κατανομής πάνω από το οποίο βρίσκεται το 50% της μάζας, εκφραζόμενη ως η διάμετρος μιας σφαίρας μοναδιαίας πυκνότητας (1 g/mL) που έχει την ίδια τελική ταχύτητα καθίζησης με το εν λόγω σωματίδιο αερολύματος, ανεξάρτητα από το σχήμα και πυκνότητα. Ο ορισμός του διάμεση διάμετρος μάζας είναι το ίδιο με αυτό του MMAD εκτός από το ότι τα δεδομένα δεν είναι κανονικοποιημένα σε μονάδα πυκνότητας.
